Yardımlaşma İle İlgili Bir Anınızı Yazınız .
17 Ağustos sıcağıydı . Henüz akşam
olmuş ve
yemeğimizi yedikten sonra uykuya dalmıştım . Annemi , babamı ve
kardeşlerimi rüyamda görüyordum . Koşuyor, oynuyor , kırlara gidiyordum . Bir
anda uyandığımda kendimi enkazın altında bulmuştum . Çok korktuğum için ağlamaya ve bağırmaya
başlamıştım . Anne, baba , abla diye ağlıyordum . İmdat çığlıkları atıyordum .
Büyük bir deprem olmuştu . Bulunduğum yer daracık bi yerdi ve ben nefes
alıyordum . Biraz sonra beni amcalar, abiler
kurtarmıştı .
Annem , babam ve ablam da
kurtulmuştu . Biz de hemen yardıma
ihtiyacı olan diğer insanları enkazdan kurtarmak için seferber olduk . Arama
kurtarma ekibi , orada bulunan binlerce insan
enkaz altındakileri çıkarmaya
çalışıyordu . O gün İstanbul'da mahşer kalabalığı vardı . Kimi insanlar yakınlarını kaybettiği için
korkuyor, kimi insanlar da hala yakınlarını bulamadığı için çaresizce
bekliyorlardı . O kalabalığın arasında küçük bir bebek sesi duymuştum . Öyle
bir ağlıyordu ki yavrucak ne kadar canı yandı , ne kadar korkmuştu bilemiyorum .
Hemen orada abilerimin , amcalarımın yanına koştum ve buradan bir ses geldi
diyerek sesin geldiği yöne onları götürdüm .
Aradan beş , on dakika sonra minik kız çocuğu enkaz altından
çıkarılmıştı . Burnu kanamıştı ve onun dışında bir şey olmamıştı .
O kadar mutlu olmuştum ki onun
sesini duyup abilere dediğim için . O gün ettiğim bu yardımlaşma ve dayanışmayı
unutmuyorum. İnsan hayatı kurtarmak çok güzel bir duyguydu.
Ramazan bayramından 10 gün kadar önceydi, Annemi radyoterapiye götürdüm, hastane bahçesinde bir abiyle tanıştım, epey bir sohbet ettik sıramız gelene kadar, ben annemin hastalığını o kendi hastalığını anlattık, kendisi mide kanseriymiş ve o da kemoterapi için gelmişti, biz radyoterapi, abi kemoterapi için ordaydık, çok bilgili bir abiydi, kültürlüydü, çok samimiydi. Sohbet sırasında hastalığın çok masraflı olduğunu söyledim, kredi çektiğimden bahsettim, oda evet çok masraflı ilaçlar falan çok pahalı dedi baya konuştuk yarım saatte, emekliymiş oda, sonra yanından ayrıldım annemin randevusu gelmişti, annem radyoterapi olurken yanıma benim gibi 30 yaşlarında o bahçedeki abinin yeğeni geldi, olmaz desem de zorla zarf verdi, utanarak aldım. Hiç aklıma telefon istemek gelmedi. sonra abiyi sosyal medyada araştırdım ama bulamadım, yener nihat Altuğ abi bu yoruma denk gelir misin, kullanıyor musun internet bilmiyorum ama o günü ve seni asla unutmayacağım, çok istedim tekrar denk gelmeyi hastanede ama gelemedik, hastane de hasta gizliliği deyip vermedi iletişim bilgisi :( ben o abinin yardımıyla son kuruşuna kadar anneme harcadım, hastaneye borcumuzun büyük kısmını kapattım. inşallah yine denk gelirim ve teşekkür etme fırsatı bulurum, ama denk gelemezsek duam kendisiyle olacak yaşadığım sürece.
YanıtlaSil