Bir yan da mantığımız bir yan da kalbimizin sesi. Hangisine kulak vermeliyim ? sorusu sürekli içimizi kemirdikçe kemiriyor. Bir yanımız kalbini dinle derken bir yanımız da mantığını kullan diyor hiç durmadan.
Mantık ve kalp devamlı surette birbiri mücadele ediyor. Ne yazık ki ikisinin istekleri birbiri ile bir türlü uyumlu olmuyor. Kalbimiz çok gözü kara hareket etmek isterken aklımız ayakların yere bassın diye fısıldıyor bize. Böyle zamanlarda hangisini dinlememiz gerektiğine karar veremediğimiz, ortada kaldığımız zamanlar hiç de az değil.
İnsan mantığı ile duyguları arasında kaldığında sıkı bir mücadelenin ortasında bulur kendini. Ne yapacağını, nasıl davranacağını bir türlü kestiremez. Duygularına yenik düşüp mantığını bir kenara mı bırakmalı yoksa aklını kullanıp hislerini görmezden mi gelmeli ? Hangi yolu tutturursak tutturalım bir yanımız hep eksik kalmaya mahkum.
Belki de en doğru olanı kalbimizin coşkunluğu ile aklımızın sükuneti arasında bir mutabakat sağlamak. Elbette bu sanıldığı kadar kolay bir iş değil. Mesela aşkı tatmış bir gönle mantığını kullan demek ne kadar zorsa aşktan bihaber yaşamış bir adama kalbini dinle demek de o kadar zordur. Bu karmaşa içerisinde karar vermek bir nevi kumar oynamaktır. Ya tutarsa diyerek kararları veririz çoğu zaman. Tutarsa amenna ama ya tutmazsa ?
0 Comments:
Yorum Gönder
Deneme