Sevmek dünyadaki en şeylerden birisidir. Karşı tarafı kalpten, gönülden bir bağ ile yakınlık kurmak,ilgi göstermek ve yüreğinin bir köşesinde yaşatmak en güzel duygulardandır. Sevmek konusunda bir çok tanım yapmakta mümkündür. Sınırlarını dahi aşan bir olgudur. Kabına sığmayan, haylaz bir çocuk gibi biraz yaramaz birazda afacandır. Sevmek hayattaki en güzel meslektir.
Sevmek dediğimizde öyle küçük, dar düşünmemek gerekir. Sevmenin temelini insan oluştursa da, insanı sevmenin temeli ise doğayı sevmek, hayvanları sevmek , bitkileri sevmektir. Zaten bunları seven insan için bir başka insanı sevmek hiçte zor olmasa gerek. Sevginin bir sınırı var mıdır diye soracak olursanız, sevmenin bir sınırı olacağını düşünmüyorum. Kaldı ki insan yanında olmayan, görmediği,duymadığı, kokusunu almadığı nesneleri, kişileri dahi büyük bir gönül bağı ile severken belli sınırlardan bahsetmek pekte doğru olmaz. Aslında sevgi soyut bir kavram içimizden gelen tamamen ruh halimizin dışa yansıması gibi bir şey. Bazen de şöyle olabiliyor ama; dışarıdan baktığınız zaman çok sinirli , kimseyi sevmeyen biri gözükse bile içindeki insana olan o sevgi o kadar yüksek olabiliyor ki bunu dışa yansıtamıyor. Onun için sadece bakarak bir insanın sevdiği ya da sevmediği hakkında yorum yapmak açıkçası pek de doğru olmaz. Dinimizde de sevgiye önem verilmiştir. İslam dini sevgi üzerine kurulmuştur. Buradaki sevgi karşılıksız,içten gelen sevgidir. Çıkarı olmayan sahte olmayan sevgidir. Çok sayıda sevgi insanı yetişmiştir. Yunus Emre, Mevlana gibi insanlar yıllarca sevgi aşılamışlardır. Yaratılanı severim yaratandan ötürü anlayışı İslam dünyası ve Anadolu'da yıllarca insanların birbirlerine sıkıca bağlanmasına ,dertlerine ortak, mutluluklarına ortak olmasına neden olmuştur.
Son yıllarda dünyada insanların giderek karamsarlaştığını ve yalnızlaştığını görmekteyiz bunun temel nedeni hiç kuşkusuz insana,doğaya,hayvana, değerlerimize olan sevginin azalmasından kaynaklanmaktadır. Yıllarca bizi birlikte dik, ayakta tutan en özenli şeyin sevgi olduğunu unutmadan bu topraklarda birbirimizi çıkarsızca sevmeli ve geleceği sevgi penceresinden bakmalıyız.