Büyüklerinizden Beklentileriniz Nelerdir Konulu Konuşma

 

Büyüklerinizden Beklentileriniz Nelerdir Konulu Konuşma

Büyüklerimiz bizden daha deneyimli olan, bizleri çok seven ve yeri geldiği zaman bize kızan, bize doğru yola gösterenlerdir.

Sevgili öğretmenim,

Büyüklerimden beklentilerim şunlardır. Büyüklerimiz bizim bazen çocuk olduğumuzu unutup her işi anında yapmamızı bekliyorlar ama biz onlar kadar her zaman daha hızlı ve daha başarılı olmayabiliriz. Çünkü onlar kadar büyümedik ve onlar kadar olgunlaşmadık henüz. Mesela büyüklerimiz bize yalan söylemeyin diyorlar ama kendileri yalan söyleyerek bize kötü örnek oluyorlar. Bizlere dedikodu yapmayın diyorlar ama komşularla dedikodular yapılıyor, çay günleri düzenleniyor ve hatta dedikodudan zevk alınıyor. Bence büyüklerimiz bize bu şekilde örnek olmamalıdır. Onlar böyle yaptığı zaman biz nasıl yalancı olmayalım ya da dedikoducu?  Mesela geçen gün annemler arkadaşları ile gün yaptılar, Kuran-ı Kerim okundu, dualar edildi ve sıra yeme içme faslına geçildi ve başladı konuşmalar. Hemen bir komşumuzun gelinin çocuğu yok diye konuşmaya başladılar. Bence bu çok ayıp ve yanlış. Orada olmayan bir gelin hakkında konuşmak yanlış, o kendisi hakkında konuşulanları duysa üzülürdü ve zaten çocuğu olmuyormuş bir de bunların yaptığını duysa daha çok üzülürdü. 

İşte bunun için önce büyüklerimiz  davranışları ile bize örnek olmalı, arkadan konuşmayı bırakmalı ve yüze söylemeyi tercih ederek daha dürüst davranmalılardır. Mesela kibar olmamız gerektiğini söyleyip bize kaba davrandıkları zaman tutarlı olmuyorlar. Onlar bize örnek olacak ki biz de onları örnek alarak daha iyi çocuklar olacağız. Büyüklerimiz bizi, bizden daha çalışkan olan komşu çocukları ile, okul arkadaşlarımız ile kıyaslamamalıdır. Çünkü her çocuk çok çalışkan olmayabilir. Bize gayret etmemiz gerektiğini elbette söylememeliler ama bize yetersiz dememelidir. Çünkü hiçbir çocuk sen yetersizsin sözüne mutlu olmaz ve çok üzülür ve canı yanar. Daha iyi olman gerekir diye daha nazik bir iletişim dilini seçmelidir. Anne ve babamız bizlerin yanında tartışmamalı, ailenin maddi sorunlarına biz şahitlik etmemeliyiz. 

Çünkü böyle olunca çok üzülüyorum ve kendimi aileme yük gibi görüyorum. Bunu kesinlikle özel olarak tartışmamalılardır. Kötü alışkanlıklar edinmemelilerdir. Örneğin; sigara içmek, alkol almak gibi. Ev içinde şiddet olmamalı özellikle de çocuklara yönelik fiziksel ve psikolojik şiddetle olmamalıdır. Büyüklerimiz bizi sevmeli korumalı, bize güven vermelidir. Bir ortamda önce çocukların karnı doyurulmalı sonra büyükler yemelidir. Çünkü çocuklar küçük ve onlar daha sabırsızdır ama büyükler sabredebilir. Bizi hemen yargılamadan suçlamayı bıraksalar çok iyi olur. Çünkü hemen suçladıkları zaman çok üzülüyoruz. Bizi olduğumuz gibi kabul etsinler ve bizi çok sevip ilgilensinler. Beni ilgi ve sabır ile dinlediğiniz için teşekkür ederim.