Büyüklerimize Nasıl Davranmalıyız? Sizin Büyüklerinizden Beklediğiniz Davranışlar Nelerdir?

 Büyüklerimize Nasıl Davranmalıyız? Sizin Büyüklerinizden Beklediğiniz Davranışlar Nelerdir?

 

Büyüklerimiz bizden yaşça büyük olan, görmüş geçirmiş deneyimli kimselerdir. Bizi bugünlere getiren başta ailemiz olmak üzere, çevremizdeki yakınlarımız, öğretmenlerimiz bize emeği geçen, bizim iyiliğimizi isteyen, yeri geldiğinde bize yol gösteren değerli kimselerdir. Bizde çok emeği olan başta aile büyüklerimize ve öğretmenlerimize çok saygılı olmalıyız ve onlara karşı saygısızca davranışlar içine girmemeliyiz. Özellikle de anne baba ile alay etmek, onlara bağırmak, onları küçümsermiş gibi tavırlar içinde olmak son derece çirkin ve ahlaksız davranışlardır. Öğretmenle dalga geçmek, jest ve mimikleri ile öğretmeni sinir etmeye çalışmak da büyük bir yanlıştır. Büyüklerimiz saygıdeğer kişilerdir. Onlara karşı terbiyesizlik yapılmamalı, insan gibi olunmalıdır.

Küçüklerin büyüklerden beklediği davranışlar ise şunlardır:

Aile içindeki tartışmalara şahit olmak, özellikle de anne ve babanın  çocukların yanında tartışmaları ve birbirlerine bağırmaları çocukları kötü  etkilemekte ve çocukların psikolojik sorunlar yaşamasına neden olmaktadır. Anne ve babanın çocuğu özellikle de komşu çocukları ile, yakın arkadaşlarının çocukları  ile kıyaslaması çocuğu üzmektedir. Özelliklede yakın kişilerle çocuğun kıyaslanması çocuklar arasında nefret duygusunun gelişmesine neden olmakta ve bu da düşmanlığa neden olmaktadır. 

Çocuk elbette rekabet içinde olmalı ama bu rekabet tatlı bir rekabet olmalı  bu kişi x ya da y kişisi  olmamalıdır. Aileler bu konuda çocuklara baskı kurmamalıdır. Anne ve baba kendi aile içi sorunlarını, dertlerini küçücük çocuklara anlatmamalı, kendilerine acındırmaya çalışmamalıdır. Çünkü anne ve babası üzülen çocuk daha çok üzülmekte ve daha çok yara almaktadır. Belki büyükler anlattıkları olaylardan daha sonra  bu kadar etkilenmeyecek ama çocuk onların anlattıklarını belki de uzun yıllar unutmayacaktır. Onun için dikkatli olunması gerekir.

 

Anne ve babalar çocuklara sürekli maddiyat ile ilgili şeyler söylememelidir. Bak senin için en iyisini aldım, yediğin önünde yemediğin ardında diye onu üzen ve yaptığı iyilikle onu rencide etmeye çalışan davranışlar içine girmemelidir. Çocuklar böyle olunca kendilerini aileye yük gibi görmekte ve bu duruma çok üzülmektedirler. Çocukları koşulsuz sevmek gerekir. Onlara şefkat ve merhamet göstermek gerekir. Çocukların istediği şey sevgidir, ilgidir, onlara ayrılacak zamandır.