Büyüklerimize Nasıl Davranmalıyız? Sizin Büyüklerinizden Beklediğiniz Davranışlar Nelerdir?
Büyüklerimiz bizden yaşça büyük
olan, görmüş geçirmiş deneyimli kimselerdir. Bizi bugünlere getiren başta
ailemiz olmak üzere, çevremizdeki yakınlarımız, öğretmenlerimiz bize emeği
geçen, bizim iyiliğimizi isteyen, yeri geldiğinde bize yol gösteren değerli
kimselerdir. Bizde çok emeği olan başta aile büyüklerimize ve öğretmenlerimize
çok saygılı olmalıyız ve onlara karşı saygısızca davranışlar içine
girmemeliyiz. Özellikle de anne baba ile alay etmek, onlara bağırmak, onları
küçümsermiş gibi tavırlar içinde olmak son derece çirkin ve ahlaksız
davranışlardır. Öğretmenle dalga geçmek, jest ve mimikleri ile öğretmeni sinir
etmeye çalışmak da büyük bir yanlıştır. Büyüklerimiz saygıdeğer kişilerdir.
Onlara karşı terbiyesizlik yapılmamalı, insan gibi olunmalıdır.
Küçüklerin büyüklerden beklediği
davranışlar ise şunlardır:
Aile içindeki tartışmalara şahit olmak, özellikle de anne ve babanın çocukların yanında tartışmaları ve birbirlerine bağırmaları çocukları kötü etkilemekte ve çocukların psikolojik sorunlar yaşamasına neden olmaktadır. Anne ve babanın çocuğu özellikle de komşu çocukları ile, yakın arkadaşlarının çocukları ile kıyaslaması çocuğu üzmektedir. Özelliklede yakın kişilerle çocuğun kıyaslanması çocuklar arasında nefret duygusunun gelişmesine neden olmakta ve bu da düşmanlığa neden olmaktadır.
Çocuk elbette
rekabet içinde olmalı ama bu rekabet tatlı bir rekabet olmalı bu kişi x ya da y kişisi olmamalıdır. Aileler bu konuda çocuklara baskı
kurmamalıdır. Anne ve baba kendi aile içi sorunlarını, dertlerini küçücük
çocuklara anlatmamalı, kendilerine acındırmaya çalışmamalıdır. Çünkü anne ve
babası üzülen çocuk daha çok üzülmekte ve daha çok yara almaktadır. Belki büyükler
anlattıkları olaylardan daha sonra bu
kadar etkilenmeyecek ama çocuk onların anlattıklarını belki de uzun yıllar
unutmayacaktır. Onun için dikkatli olunması gerekir.
Anne ve babalar çocuklara sürekli
maddiyat ile ilgili şeyler söylememelidir. Bak senin için en iyisini aldım,
yediğin önünde yemediğin ardında diye onu üzen ve yaptığı iyilikle onu rencide
etmeye çalışan davranışlar içine girmemelidir. Çocuklar böyle olunca
kendilerini aileye yük gibi görmekte ve bu duruma çok üzülmektedirler.
Çocukları koşulsuz sevmek gerekir. Onlara şefkat ve merhamet göstermek gerekir.
Çocukların istediği şey sevgidir, ilgidir, onlara ayrılacak zamandır.
