Acımak Konulu Hikaye Yazınız.

Acımak Konulu Hikaye Yazınız.

Sabahın erken saatlerinde okula gitmek için  arkadaşlarımla birlikte yola koyulmuştuk. Hava çok soğuk ve ayazdı.   Ardahan’ın soğuğu kışın daha da bir başka olur. Bu soğuk havada ellerimiz titriyor, soğuğun kirpiklerimizi dondurmaması için bir an önce okula gitmemiz gerekiyordu.  Okula doğru yürürken  hava o kadar soğumuştu ki kirpiklerimiz buzlanmış ve iyice donmuştuk. Bir yandan  şarkılar söyleyerek yola devam ediyor bir yandan da acı soğuğun  hissini vücudumuzun her yerinde hissediyorduk.  Yolda yürümeye devam ederken,   Nurcan, Kubilay ve ben  yolda giderken  bir yerden  ses duyduk.  Gelen  ses bembeyaz tüyleri olan,  masmavi gözleri olan küçük bir kedi yavrusunun sesiydi. O kadar tatlı ve o kadar masum bakıyordu ki onu gören insan  ağlamamak için kendini zor tutardı. Çünkü çok ama çok tatlıydı sanki yeni doğmuş bir bebek kadar masumdu  zavallı kedi. Adını Sarman koyuverdik kedinin. Zavallı Sarmancık  yolun bir kenarına  uzanmış ve soğuktan  ölmek üzereydi.  Arkadaşlarımla kedinin bu içler acısı halini görünce ağlamamak için zor tutmuştum kendimi.

Arkadaşlarım da çok üzülmüşlerdi.  Bir yandan da okul zilinin çalmasına çok az süre vardı fakat bizler bu canı burada  sefil bir şekilde bırakamazdık. Onun bize ihtiyacı vardı.  Biz iyi ve  merhametli bir insan isek onu bir an önce kurtarmamız gerekir diye düşündük. Hemen kediyi çantamın içine koyduk ve doğruca sınıfa gittik. Öğretmenimiz çantamdan çıkan kediyi görünce önce şaşırdı ve sonra kedi için çok üzüldü.  Sınıf arkadaşlarım da kediye çok acımıştı ve  kedinin bir an önce iyileşmesi için  hepimiz seferber olduk ve kediyi sobanın yanında ısıtmaya çalıştık. Daha sonra öğretmenimiz kediye süt ve ciğer verdi. Zavallı kedicik   çok masum ve masmavi gözlerle bize mutlu bir şekilde baktı. Öğretmenimiz üşüyen kedinin  bir an önce iyileşmesi için onu veterinere götürdü.  Artık o kimsesiz değildi. Sınıfımızın maskotu olmuştu. Her gün yemeğini yiyor, sıcacık sınıfın içinde bir kenara büzülüyordu.  Kedicik havalar ısınana kadar sınıfımızda kaldı. Havalar ısınınca da onu hayvanların korunduğu barınağa bıraktık ve onun  orada diğer arkadaşlarıyla yaşamasına karar verdik. 

Bir canlının hayatını kurtarmak,  zor durumda olan bir kişiye acımak, merhamet etmek ne güzel bir duyguydu. Şimdi yatağıma rahat yatıp  uyuyabilirdim. Çünkü Sarmancık artık  emin ellerdeydi artık. İçimizdeki acıma duygusu bize verilmiş olan en güzel armağandı belki de....