Vatan Özlemi Konulu Bir Hikaye

Vatan Özlemi Konulu Bir Hikaye

Savaş tüm şiddeti ile devam ediyordu . Bomba sesleri kulak sağır edecek kadar şiddetlenmeye başlamıştı . Mehdi küçük bir çocuktu ve son zamanlarda oyunları yıkık dökük binaların arasında saklambaç , kovalamaç gibi oyunları oynamak olmuştu . Eskisi gibi iyi de beslenemiyorlardı ve günden güne zayıflamaya başladı . Babası bir gün eve geldi ve acilen alabildikleri eşyaları alıp bir an önce ülkelerini terk etmeleri gerektiğini aksi halde başlarına korkunç şeyler gelebileceğini söyledi .

Kısa sürede toparlandılar ve bir kamyonun arkasına bindiler . Mehdi kamyon ilerlerken yavaş yavaş uzaklaşan ve küçülen evlerine bakıyor " Bir daha görebilir miyim acaba ? " dercesine düşüncelere dalıyordu . Aç susuz , tıklım tıklım araçlarda ve çadırlarda günlerce seyehat edip Türkiye'ye ulaştılar . Yağmur yağdıkça su basan zemin katta iki oda küçü bir yer buldular .  Mehdi kapıya oturuyor ve karşıdaki parkta neşeyle oynayan çocukları seyrediyordu . Neler konuşuyorlar, nasıl bu kadar neşeli olabiliyorlar hiç anlamıyordu . Ara sıra da gözleri yaşarıyordu. Evini , vatanını özlemişti . Her köşesinde anılar saklayan o kerpiç ev gözünün önünden gitmiyordu . Burada kimsenin dilini anlayamamak , insanlar tarafından acınarak bakılmak çok zoruna gidiyordu .

Günler hatta yıllar geçti . Mehdi dil öğrendi, okula gitti , yeni arkadaşları oldu , oyunlar oynadı ama o yıkık dökük binalar arasındaki saklambaç kadar zevk alamadı . Yıllar geçtikçe de içindeki vatan özlemi daha da katlandı .