Engelliymiş Gibi Olduğunuzu Düşünerek Bir Hikaye Yazınız .

Engelliymiş  Gibi Olduğunuzu  Düşünerek  Bir  Hikaye Yazınız .

Ben küçük bir  şehrin küçük bir kasabasında dünyaya gelmiş bir  çocuğuyum  . Adım Mehmet Akif . Babamı küçük yaşta kaybettiğim için annem ve ablam ile birlikte yaşamaya devam ediyoruz . Babam ben  daha 9  aylık bir  bebekken  trafik  kazasında  hayatını  kaybetmiş ,  ben de o kazada gözlerimi kaybetmişim .  Annem  ve ablam çok acılar çekmiş ve hem babama hem de bana çok üzülmüşler . Bebekken gözlerim görüyormuş ama neleri gördüğümü ben hiç hatırlamıyorum . Şu anda göremiyorum .  Aslında o kadar merak ediyorum ki her şeyi .  Annem , babamı , ablamı bir kere hatırlayabilseydim  keşke ama olsun yaşıyorum ve onlar yanım da ya yine de şükrediyorum Allah'a .  En çok  da baharın gelişini görmek isterdim .  Yeşil ağaçları , ağaçların açan çiçeklerini görmek ve onları mis  gibi koklamak isterdim .  Kokluyorum ama göremiyorum değişik renklerin güzelliğini .

Şu anda üniversite sınavına hazırlıyorum ve amacım iyi bir tarih öğretmeni olmak . Akrabalarım anneme gözleri  görmüyor nasıl tarih öğretmeni olacakmış , zor demişler . Annem ise bana bunu başarıp başaramayacağımı sordu . Anneme şu cevabı verdim : Anneciğim  belki gözlerim görmüyor ama konuşabiliyorum , düşünebiliyorum dedim .  Çalışacağım ve çok iyi bir tarih öğretmeni olacağım dedim .  Ablamın mesleği de avukatlıktı .  Avukat olmayı isterdim ama ben daha çok tarihi seviyordum .  Her gün çalışıyordum ve amacıma ulaşmak için  mücadele ediyordum .  Günler yaklaşıyor ve beni sınav heyecanı sarıyordu . Akşam olduğunda çok fazla geç vakte kalmadan hemen yatağımı yaptım ve sınavı düşünerek uyuyakaldım .   Sabah olduğunda annem uyandırdı ve kahvaltımı yaptıktan sonra annem ile birlikte otobüse binerek sına yerine vardık .  Bize özel olan soru kitapçıkları ve yanımıza bir de soruları cevaplayabilmemiz için , kağıda şıkların cevabını doldurması için yardımcı verdiler . O bana soruları okuyor ve ben de cevaplıyordum  . Derken sınav bitti .  Sınavım güzel geçmişti .  Hemen anneme sarıldım ve o da benim görmeyen gözlerimden öptü .  O kadar mutlu olmuştum ki buna . Çünkü görmesem bile beni gören ve beni koşulsuz seven canım annem vardı . Anneme sınavımın iyi geçtiğini söyledim .  Günler sonra puanlar açıklandı ve ben tercih yaparak tarih öğretmenliğini kazandım . Atatürk Üniversitesi tarih öğretmenliğini kazanmıştım .  Benim için yeni bir dönem başlıyordu .  Annem de beni yalnız bırakmayacak ve oraya gelecekti .  Oradan kiralık bir ev tuttuk ve kaydımı yaptırdıktan sonra okumaya başladım . Sınıf arkadaşlarım benim gözüm görmediği için bana karşı her zaman yardımcı oldular ve hep iyi davrandılar . Ben de onlara hep iyi davrandım ve onları kıracak sözler söylemedim . Derslerime sürekli çalıştım ve tarih öğretmenliğin bölümünü bitirerek görevime başladım .  Devlet engelliler için sınav yapmadığı için Niğde'ye atandım ve orada öğretmenlik yapıyorum .

 Şu anda gözlerim  görmüyor ama ben öğretmenim çünkü gönül gözümün  gördüğüne inanıyorum  . Öğrencilerimi anlıyorum ve onlara tarihi sevdirmeye çalışıyorum .  Onları çok seviyorum . Sınıfımda iki tane de gözleri görmeyen çocuk var . Onları iyi anlamaya çalışıyorum .  Hayat böyle akıp gidiyor umarım bir gün gözlerimiz  görür ve öğrencilerim ile birlikte kırlarda koşarak eğleniriz . Gözleri gören insanlar bunun değerini bilsinler lütfen ve şükretsinler  . Engelli olmak başarıya engel değildir yeter ki  isteyin , başarın ve şükredin .