Çocuk Kalsaydık

Değişen dünya ve insanlık içerisinde neredeyim, aslında bende tam olarak bilmiyorum. Her gün biraz daha batağa saplandığımız şu günlerde yüreğimizdeki iman ayakta tutuyor ve bir umut aşılıyor hep yüreğimizde. Her yerde savaş,her yerde öksüz yetim kalan çocuklar ve her yerde gözyaşı. Şemsi kucaklayan, mevlanaya yurt olan binlerce peygamberin doğduğu bu toprakların çilesi mi gözyaşları yoksa diyeti mi bu cennet dünyanın. Her şeyin içerisinde çaresiz bir okadar da her şeyden bihaber çocuk olabilmek en güzeli değil mi.

 

 

 

Ben Daha Çocuktum O Zamanlar


 

Ben daha çocuktum o zamanlar,
Bilmem yalan dolan ve riya,
Avuçlarımdaki yıldızlardı oyuncaklarım.
Aldırmazdım yokluğa sefalet ve yamalı pantolonuma
Şeker pancarından arabamın hiç bitmezdi mazotu
koşacaksam ne iş güç derdine ne birinden kaçmak için
tek derdim vardı yaydığım inekler gözden ırağa gitmesin
Gülmesini bilirdim;
En onulmadık zamanlarda bile.
Ellerim yüzüm kir pis içindeydi;
Ama kalbim tertemizdi
Tüm çocuklar gibi.
Güneş benim için doğar zannederdim;
Benim için gelirdi ilkbahar soğuk memleketime.
Ardından batardı doğan güneş,
Ve sonbahar.
ben daha çocuktum o zamanlar
keşke hep çocuk kalsaydım
dizlerim kanasaydı keşke
tek yüreğim acılarla kan kusmasaydı

Galip HATİP

0 Comments:

Yorum Gönder

Deneme