Engelli Bir Bireyin Yaşadıkları İle İlgili Hikaye

Engelli Bir Bireyin Yaşadıkları İle İlgili Hikaye

Merhaba! Benim adım Ayşe.  Küçükken çok hastalanmışım.  Geçirdiğim hastalık yüzünden  gözlerimi kaybetmişim. 4 yaşına kadar her yeri görüyormuşum fakat daha sonra  görmemeye başlamışım. Çok az gördüğüm şeyleri hatırlıyorum fakat çoğu zaman ise hiç bir şey hatırlamıyorum.  Çünkü o zamanlar daha çok küçükmüşüm. Şu anda on iki yaşındayım. Görme engelli olduğum için okula beni annem götürüp getiriyor.  Onun için onun yanından hiç ayrılmıyorum. Annem biricik kıymetlim benim için çok fedakarlık yapıyor.

Hayata tutunmaya çalışıyorum fakat bazen de geceleri yatağıma yatarken ağlayarak yatıyorum. Çünkü baharın geldiğini, yazın geldiğini göremiyorum. Annemi , babamı, kardeşlerimi göremiyorum. Acaba annemin saçları nasıl, babamın mimikleri nasıl çok merak ediyorum. Sınıf arkadaşlarımı  görmek, öğretmenlerimi  görmek istiyorum.  Görmek çok güzel bir şey olsa  gerek.  Sevdiğin meyvelerin rengini görerek onları yemek daha lezzetlidir bence. Ya da sevdiğin bir kıyafetin rengini görmek , o kıyafetin rengini içine çekmek çok güzeldir. Ama yine de hayata dört elle tutunmaya çalışıyorum. Çünkü ailem yanımda , onlar beni görmüyorum diye hiç bırakmamışlar. Bana daha  çok  bağlanmışlar ve beni daha çok seviyorlar. Onları çok seviyorum. Arkadaşlarımı da çok seviyorum. Onlar da bana okulda çok yardımcı oluyor. Mesela sınav sorularını bana okuyan Elif arkadaşım bana çok büyük iyilik etmiş oluyor. O okumasa ben nasıl anlarım soruları diye düşünüyorum bazen.

Belki bir gün  tıpta çok ilerleme olacak ve benim de gözlerim açılacak. O zaman diyorum işte her şeyi göreceğim. Doğaya bakacağım, ağaçlara tırmanacağım, mevsimlerin gelişini göreceğim, yağmuru, karı göreceğim. İnşallah bir gün görme engelim ortadan kalkar ve ben daha mutlu olurum, daha çok hayata bağlanırım ve hayatın güzelliklerinden  faydalanırım.