Özlüyorum

 Özlemek çok karmaşık bir duygudur ki insanın yüreğinin en derinine işler. Özlem o kadar garip bir duygudur ki diğer duygularımız zamanla küllenirken o gün geçtikçe daha da alevlenir.

     Uzaktaki bir sevdiğimize ya da yanıbaşımızda olmasına rağmen yanına yaklaşamadığımız birine özlem duyarız. Zaman gelir bir dolu anı ile geçmiş olan güzel günlerimize özlem duyarız. Daha bir sürü özlem duyduğumuz şey vardır şu hayatta. 

     Özlemek deyince aklımıza elbette kavuşmak da gelir. Özlediğine kavuşmak hepimiz için dünyanın tüm servetlerine değecek kadar kıymetlidir. Kişi hasretini çektiği şeye kavuşmak için ölümü bile isteyebilir. Mevlana'nın Mevla'sına kavuşmayı beklerken öleceği günü "vuslat günü" olarak tanımlaması bu yüzden değil midir? 

     Özlem her geçen gün daha da dayanılmaz bir eziyet verir insana. Kavuşmayı bekledikçe daha da dert kaplar insanın yüreğini. Hele bir de insan kavuşma ihtimalinin kalmadığına inanırsa nefes alamıyor gibi hisseder kendini. 

     Ne olursa olsun, ister özlediklerimize kavuşabilelim isterse de kavuşamayalım özlemek çok güzel bir duygu. Sevgiyi ve bağlılığı perçinleyen özlediklerimizin kıymetini anlamamızı sağlayan bir his. Özlemi vuslata çevirmek bizim elimizde. Her türlü imkanı kullanarak özlediklerimize kavuşmanın yollarını aramalıyız. Bu uğurda kaybetmek korkusu yaşıyorsak eğer yeteri kadar özlememişiz demektir.

0 Comments:

Yorum Gönder

Deneme