Divan edebiyatında belli kavramları ifade etmek amacıyla kullanılan kalıplaşmış sözlere mazmun denilmektedir. Mazmunlar özellikle benzetme sanatı kullanılarak oluşturulan sözlerdir.
Divan edebiyatında kullanılan bazı mazmunlara örnek olarak şunlar gösterilebilir :
- Gonca : Ağız, dudak
- İnci : Diş
- Keman : Kaş
- Badem : Göz
- Servi : Boy
Bikr-i Mazmun : Divan edebiyatında daha önce hiçbir şair tarafından kullanılmamış olan, özgün mazmunlara verilen addır.
Divan edebiyatında mazmunlar sıkça kullanılmıştır. Mazmunlar divan edebiyetına Fars edebiyatı aracılığı ile girmiştir. Ancak İslamiyetten önceki Türk edebiyatında da zaman zaman mazmunlar kullanılmıştır. Mazmunlar zamanla Divan Edebiyatı içerisinde o kadar yerleşmiş ki örneğin servi diyince artık onun "sevgilinin boyu" demek olduğu hemen anlaşılır olmuş ve açıklama yapmaya gerek kalmamıştır. Zamanla Divan Edebiyatı'nda mazmunlar adeta amaç haline gelmiş ancak birçok şair özgün mazmunlar bulmaktan ziyade var olan mazmunları kullanmıştır.