İnat bir huy mudur yoksa başkalarının bize yapıştırdığı bir etiket midir acaba. Belki de bazıları bizim inat olduğumuzu ısrarla tekrar ederek aslında kendilerinin inatçı olduğunu açığa vuruyordur.
Bazıları da vardır ki inatçı olmadığı konusunda inat eder. İnatçı idiye tanımladığımız insanlar belki de prensip sahibi insanlardır. Yani belki de adamın bazı kırmızıçizgileri var biz o çizgileri aşmaya çalışıyoruzdur. Siz hiç inadından yemeyen içmeyen insanlara rastladınız mı? Büyük ihtimal rastlamamışsınızdır. Çünkü bu tür bir inatlaşma şeklinin olması imkansız gibi bir şeydir.
İnsanların bir kısmı da inatlık da bağnazlık sınırlarını zorlamaktadır. Yani bu tür insanların inatlaşmaları prensiple falan alakalı değildir. Her şey benim dediğim gibi olsun, benim razı olmadığım bir şey yapılmasın gibi bir mantıkla hareket ederler. Bu tip adamlar toplumda "Nuh der peygamber demez" gibi ifadelerle tanımlanır. Bu tip bir inatlaşma da pek faydalı değildir galiba.
Her insan değişik değişik huylara sahip. İnatlık da bizlere verilmiş en ilginç huylardan biri. Galiba inatlaşmanın bizi ısrarla kötü işlere çekmeye çalışanlara karşı olanı yanlış. Yoksa gel şurada oturup da bir çay içelim diyen bir arkadaşa karşı " Töğbe ben orda oturmam da çay da içmem" şeklinde bir inatlık mantıklı gelmiyor. Ama netice "inat" arkadaşlarımız varsa onların da zayıf noktalarından yakalayıp inatlarını kırabiliriz. Mümkün müdür acaba ?
