Oblomov Kitabında Geçen Sözler

 

Oblomov Kitabında Geçen Sözler

Varlıklı bir ailenin çocuğu olan Oblomov tembel ve uyuşuk bir gençtir. İşlerini zamanında yapmamış, ertelemiş, sürekli uyuyan biridir. En basit devlet işlerinden bile anlayamaz hale gelmiştir ama içindeki çocuk saflığı asla ölmemiştir ve kurnazlık hiçbir zaman yapmamıştır. Oblomov’un hayata bakışı, hayatı anlamsız görüşüne değiniliyor ve her iş zamanında yapılmalıdır mesajı verilmiştir kitapta.

Kitapta geçen özlü sözler şunlardır:

“Birbirinin iyi yanlarından zevk alıp kötü yanlarına kızmamak için büyük bir yaşama deneyi, akıl olgunluğu ve insan sevgisi gereklidir.”

“Acımın bir gösteriş olmasını istemiyorum, çünkü dertleri, pişmanlıkları artırmak neye yarar?”

“Halbuki sevgide de rahat yok. O da değişiyor, durmadan değişiyor.. Bütün hayat gibi.”

“Düşünmek için kalpsiz olmak gerekir, sanıyorsunuz. Hayır, düşünmeyi besleyen sevgidir. Düşen adama el uzatın, mahvolan bir adamın haline ağlayın, onunla alay etmeyin. Sevin onu! Onda kendinizi görün ve ona kendinizmiş gibi bakın.”

 

“Kurnazlık, pek az şey alabileceğin değersiz bir bozuk paradan farksızdır. Ufak bir bozuklukla bir-iki saat yaşayabilirsin, kurnazlıkla da bir şeylerin üzerini örtebilir, kandırabilir, hile yapabilirsin ama uzak ufukları görmeye, büyük ve temel bir hadisenin başını ucunu bir araya getirmeye yetmez kurnazlık.”

"İnsan niçin yaşadığını bilmezse günü gününe yaşamakla kalıyor; günün geçmesini, gecenin gelmesini beklemekten başka zevki olmuyor. Bugün nasıl yaşadım, sorusuna cevap vermeden uykuya dalıyor, ertesi gün gene aynı hayat”.

“Belki de uyku, miskin hayatın ebedi dinginliği, hareketsizlik, yıkıcı korkuların, maceraların ve tehlikelerin olmayışı, insanı, doğal dünyanın ortasında başka, olmayan bir dünya yaratmaya, aylak hayallerine orada bir cümbüş ve eğlence yahut sıradan şeylerin ve kendi varlığı dışında olan bitenlerin sebeplerini orada aramaya zorluyordu.”

 

“Başımdan öyle büyük felaketler, kasırgalar da geçmedi. Hiçbir şey kaybetmedim. Vicdanımda hiçbir leke yok, cam gibi tertemiz, gururumu kıracak hiçbir şey olmadı. Tanrı bilir niçin hayatım böyle harcandı gitti.”

“Hatıralar mutlu bir hayatın hatıraları olursa güzeldir; insana güç kapanmış yaraları hatırlatınca acı şeylerdir.”