İnsan doğruları ve yanlışları olan,
doğruları da yanlışları da yaşadığı sürece olmaya devam eden bir canlıdır. Hiç
kimse kusursuz değildir. Çünkü bizler hata yapabilen, o hatadan ders çıkarıp
bir daha yapmamaya gayret gösteren ya da aynı hataları akıllanmayıp yine
yapmaya devam eden varlıklarız. İnsan herkesin kusurunu bulabilir. Evet
gerçekten de herkes de isterseniz bir kusur bulabilirsiniz. Yeter ki o kusuru
aramaya bakın ve işinizi gücünüz yoksa da bu boş hareketlere devam edin.
Oysa insan olabilmenin en güzel yanı
herkesi her hali ile kabul edebilmektir. Yani insanı kusurları ile kabul etmek
ve kusurları üzerinden onun canını acıtacak eylem ve sözlerde bulunmamaktır.
İşte bunu yaptığımı zaman insan oluruz ve hoşgörülü olmanın örneğini diğer
insanlara da göstermiş oluruz. Mevlana’nın da dediği gibi insan kusur gören
gözlerini kör etmelidir. Yani kimse bir başkasının kusurunu bulmaya
çalışmamalıdır. Herkes işi ile ilgilenmeli,, insanlığa ne gibi katkı sağlarım
düşüncesi ile hareket etmelidir. Bunu yaptığımız zaman hem insanlar arası sevgi
ve saygı artar hem de insanlar daha insan olur, daha iyi olur ve daha ahlaklı
olur.
Aslında kusur bulmaya
çalışmamak normal olandır ama biz
insanlar nefsimizin istekleri doğrultusunda, kötülüğün peşinde koşarak mutlu
olmaya çalışıyoruz ve başkalarının kusurlarından büyük bir haz alıyoruz. Bu son
derece çirkin ve hoş olmayan bir durumdur. En iyi insanda bile istersek birçok
kusur bulabiliriz. Çünkü kafayı kusur bulmakla bozan insan aslında kendi
içindeki kusurlarını da arıyor olabilir mi?
0 Comments:
Yorum Gönder
Deneme