Öğretmen Öğrenci İlişkileri Konusunda Düşündüklerinizi Anlatan Bir Kompozisyon Yazınız.

 Öğretmen Öğrenci İlişkileri Konusunda  Düşündüklerinizi Anlatan Bir Kompozisyon Yazınız.

Eğitimin ve öğretimin sağlıklı bir şekilde ilerlemesini sağlayan unsurlar öğretmen ve öğrenci arasındaki uyumdur. Elbette aralarında çatışma da olacak ve bu çatışmaların olması da doğaldır. Çatışmanın olduğu yerde problemlere çözüm getirilebilir yeter ki öğretmen ve öğrenci arasında sevgi olsun, saygısızlık olmasın. Öğretmen ve öğrenci arasındaki iletişim biçimi karşılıklı anlayış üzerine kurulmalıdır. Öğretmen öğrencilerine karşı kibar olmalı, onları anladığını güzel bir dille ifade etmeli ve öğrenciler arasında hiçbir şekilde ve hiçbir yönden ayrım yapmamalıdır. 

Sadece çalışkan ve zeki olan öğrenciler üzerine odaklanmamalıdır öğretmen. Fazla konuşmayan, içine kapanık olan öğrencileri de diğerleri gibi önemsemeli ve her öğrenciyi bir birey olarak kabul edebilmelidir. Tembel öğrenci, çalışkan öğrenci, ailesi zengin öğrenci, ailesi fakir öğrenci, ya da babasının mesleği olan olmayan öğrenci şeklinde bir ayrıma kesinlikle gitmemelidir. Öğretmen öğrencilerini koşulsuz sevmeli ve elbette bu sevginin de bir ayarı olmalıdır. Çocuk sevmeyen bir insan öğretmen olduysa o insan o işi sadece maddi geliri için ya da zorunda olduğu için yapıyordur. İyi bir öğretmen önce çocuğu sevmeli, çocuklara karşı özel bir ilgi duymalıdır. Onların seviyesine inebilmeli, onlarla oynamalı, onlarla gülmeli, onlarla yeri geldiği zaman ağlayabilmelidir.

 Öğrenciler de kendileri için fedakarlık gösteren öğretmenlerinin değerini bilmeli ve öğretmenlerine karşı her zaman nazik olmalı, saygıda kusur edilmemelidir. Her iki tarafta birbirini sevdiği zaman, birbirinin dilinden anladığı zaman ortaya çok güzel eserler ortaya çıkar. Çıkan eser bir çocuğun güzel ahlaklı olması, vatanına milletine faydalı bir insan olması şeklinde ortaya çıkar. İşte bu da her iki taraf arasındaki sevginin ortaya çıkardığı güzel sonuçlar olur. 

Öğretmen tembel öğrenci deyip onu önemsemezse iş farklı boyutlara gelir. “Tembel öğrenciler arkaya oturtulur, dersten bırakılır, söz hakkı değil; düşük not verilir bu öğrencilere. Onları dinlemeye, anlamaya layık gören az insan vardır. Onlarda saklı hazineler aranmaz, aileleri aranır. “Gelin alın, işe yaramaz artık bu.” der gibi. Hayat o sıralarda öğretir aslında her şeyi… ama görene, ama bilene… Sonra, “Neden çoğaldı bu kötü insanlar.” Derler, yakınırlar… Ya tımarhaneye tıkarlar, ya hapishaneye. Batmış olana el uzatıp göklere çıkarmak yerine yerin dibine sokarlar. Böyle tüketirler bir nesli, böyle değersiz kılarlar insanı. İnsan ki “Eşref-i mahlukat” dediği Yaradan’ın. Yaradan en şerefli kılarken yaratılan onursuz kılar insanı, şerefsiz kılar. Yazacak çok şey var ve yazılmamış çok şey.

 Öğretmen işte burada çok hassas olmalı ve öğrenci tembel ise onunla daha fazla ilgilenmeli ve ondaki gizli hazineye ulaşmaya çalışmalıdır. Böylece sağlıklı nesille yetişir ve işini seven bireyler dünyaya da yön veriri ve dünyanın daha güzel bir yer olması için herkes birbiri ile yarışır halde araştırmaya, çalışmaya devam eder.