“Çocuklarınıza Verebileceğiniz En İyi Hediyeler Sorumluluğun Temelleri Ve Özgürlüğün Kanatlarıdır.” Sözü İle İlgili Kompozisyon Yazınız.

 “Çocuklarınıza Verebileceğiniz En İyi Hediyeler Sorumluluğun Temelleri Ve  Özgürlüğün Kanatlarıdır.”  Sözü İle İlgili Kompozisyon Yazınız.

Çocuklarımız, yaşamın bize ne kadar anlamlı  olduğunu ve yaşamaya değer olduğunu gösteren baharlarımızdır. Yaptığı hareketler ile, kendine has tarzı ile her türlü yaramazlıkları ve şirinlikleri yapan, hiç yalan söylemeyen ve çocukluğunu çocukça yaşamaya çalışan kıymetlilerimizdir. Bir ailenin çocuğuna verebileceği en iyi hediye ona sorumluluk bilincini kazandırmaktır.  Sorumluluk sahibi olan çocuk kendi kararlarını verebilir. Böylece kendi doğruları ve yanlışları ile yüzleşerek deneyim sahibi olur ve yaşama da bir sıfır önde başlar.

 Onlara sorumluluk vermek, onlara güvenebilmek ve özgürlüklerine engel olmamak gerekir. Çocuklara zorla bir şey yaptırılamaz. Örneğin; Çocuğun önüne koyduğunuz bir yemeği çocuk sevmeyebilir. Bu son derece doğaldır. Biz yetişkinler de öyle değil miyiz? Sevmediğimiz yemeği yemiyoruz. Aynı durum çocuklar için de geçerlidir. Canı istemediği bir şeyi onlara zorla yedirmemeliyiz. Onları serbest bırakmak, düşüncelerine saygılı olmak demek her istediklerini yapmak demek de değildir elbette. Çocuk o günkü yemeği yemezse farklı bir yemek türü denemeliyiz. Baktık bunu da yemiyor. 

O zaman şu saate  kadar başka bir yemek yenmeyecek deyip hazırladığımız yemeği onun önüne bırakıp gitmeliyiz. Böylece çocuk o yemekle baş başa kaldığında  yemeğin kenarından, köşesinden yiyecek, ekmeği ile yiyecek, salatası ile yiyecek ve kendine göre deneyimler edinerek şununla yesem aslında bu yemek güzel oluyormuş gibi çeşitli deneyimler kazanacak. Böyle olduğu zaman da onu özgür bırakmış oluruz ve kendi sorumluluğu olan yemek yeme sorumluluğunu da ona kazandırmış oluruz. Bu ve bunun gibi örnekleri daha çoğaltabiliriz.

Çocukları yetiştirmede  ebeveynlerin en büyük problemi de şudur:  Kendi yapmadıkları şeyleri çocuklardan beklemek. İşte bunun olmaması için anne ve babalar  çocuklara örnek olmalı, işe kendini düzeltmekten başlamalı, kendi sorumluluklarını yerine getirmekten başlamalıdır ki çocuklar da onları model alsın. Böyle olunca daha başarılı ve daha mutlu çocuklar yetişir. Diğer bir sorun ise şudur: Çocuğa sürekli şuna dokunma, buna dokunma, bu kırılacak, şu kırılacak diye devamlı yasaklar koymak da yasaktır.

 Çocuk kırmadan, dökmeden nasıl deneyim sahibi olacak, nasıl yanlışlarını düzelterek doğruya ulaşabilecek? İşte bu da başka bir sorundur.  Bunun için çocukları kendi haline bırakmak gerekir bazen. Mesela odasını temiz ve düzenli tutma, kendi çiçeğine bakabilme ve onu günlük sulama, okul çantasına ders programındaki kitapları koyma, kendi başına çatal, bve kaşık kullanma gibi sorumlulukları yerine getirebilmesi için onlara öncü olmalıyız.

Çocuklarımızın sorumluluk sahibi olmasını istiyorsak onlara sorumluluk vermeliyiz, onları kendilerine zararı dokunmayan çoğu konuda serbest bırakmalıyız ve kendi kendilerine olan inançlarını, başarılarını görmelerini sağlamalıyız ve  onlar bizim değerlerimizdir, geleceğimizdir. Onun için çocuklarımızı çok sevmeli, onların bilinçli bir insan olmaları için emek etmekten kaçınmalıyız.