Engelli İnsanların Hayatı İle İlgili Hikaye Oluşturunuz.
Okullar açılmıştı. Okulların
açılması ile okul heyecanı başlamıştı.
Bu yıl dördüncü sınıfa geçmiştim. Yeni bir okula gelmek zorunda olduğum için bu sınıfta da
yeni arkadaşlarım olacaktı. Hepsiyle tanışmak için çok heyecanlanıyordum.
Derken pazartesi günü geldi ve okullar açılmıştı. Sabah kahvaltısını yapıp yola
koyuldum. Yolda giderken benim yaşlarımda bir çocuk da annesinin elinden tutmuş
okula gidiyordu. Elinde büyük bir sopa
vardı ve ona dayanarak yürümeye
çalışıyordu. Biraz daha hızla yürüyüp çocuğun yüzünü görmek istedim.
Yanına yaklaştığımda çocuğun görme engelli olduğunu anlamıştım. Hemen
yanlarına sokuldum ve çocuğun annesine ve çocuğa günaydın dedim. Onlar da günaydın diyerek samimi bir şekilde
cevap verdiler. Daha sonra çocukla tanıştım ve adının Emir olduğunu öğrendim. O
da benim gibi dördüncü sınıfa geçmişti.
Babası işe gittiği için onu her gün annesi okula getiriyordu.
Okula geldik ve annesine ben ona
bakarım teyzecim siz gidebilirsiniz dedim. Teyze de gülümseyerek ve teşekkür
ederek oradan ayrıldı. Emir ile birlikte
sınıfa girdim ve onunla aynı sıraya oturdum. Onun gözleri görmediği için ona
sınıfta nelerin olduğunu anlattım. Onunla çok iyi bir arkadaş olmuştuk. Ona
derslerinde yardım ediyor ve onu çok seviyordum. Çok zeki ve duygusal
biriydi. Bir gün sınıfa girdiğimde Emir
sırasında oturmuş ağlıyordu. Şaşırmıştım ve aynı zamanda üzülmüştüm. Hemen
yanına oturdum ve ona neden böyle ağladığını sordum. O da sınıftaki bazı kimselerin
onunla dalga geçtiğini söyledi. Bunu duyduğumda çok öfkelendim ve ben de
ağladım. Daha sonra onunla dalga geçen kişileri öğretmene söyledim. Ertesi gün
Emir çok üzüldüğü için okula gelmemişti. Öğretmen sınıftaki o arkadaşları yanına çağırdı ve kapatın
gözlerinizi ve bana öğretmenler
odasından kitaplarımı getirin dedi. O çocuklar ama gözlerimiz görmeden nasıl getirebiliriz öğretmenim
diye söylendiler. Öğretmen peki
kendinizi Emir’in yerine koyun, onun çektiği zorlukları düşünün dedi.
Arkadaşlar biraz sonra üzülüp pişman oldular. Çok ayıp etmişlerdi.
Daha sonra öğretmenimiz koca bir
çiçek yaptırdı ve tüm sınıf Emir’den özür dilemek için evlerine gittik. O günden sonra herkes Emir’e yardımcı oldu ve
onu bir daha kimse üzmedi. Böylece o yılımız dayanışma ve yardımlaşma içinde
geçti.
ttttt
YanıtlaSil