1. İslamiyet'ten önceki edebiyatımızla islamiyet sonrası edebiyatımızın oluşturduğu kültürdür. Başka bir ifadeyle sözlü edebiyat dönemimizin gelişmiş bir şekli olarak düşünebiliriz.
2. Halk edebiyatı ürünleri yazılı ürünler değildir.Dilden dile aktarılarak söylenir. Bir ezgi eşliğinde eşliğinde sözlü olarak oluşur.
3. Divan edebiyatında olduğu gibi şiir en çok tercih edilen türdür.
4. Şiirlerde başlık yoktur, şiirler biçimiyle adlandırılır. (Koşma , Güzelleme gibi.)
5. Nazım birimi dörtlüklerden oluşur.
6. Şiirde kullanılan ölçü, hece ölçüsüdür, Şiirde en çok yedili kalıp, sekizli kalıp, on birli kalıplar kullanılmıştır.
7. Şiirlere kafiye olarak genelde yarım uyak hakimdir.
8. Dil sadedir, halkın konuştuğu günlük konuşma dilidir.
9. Halk edebiyatı derin bir gözleme dayalıdır. Benzetmeler genellikle somut kavramlardan yararlanılarak yapılır. Söyledikleri her söz gerçek yaşamdan alınmadır.
10. Özellikle 18. yüzyıldan itibaren halk şairleri, divan edebiyatı şairlerinden etkilenerek aruzun belirli kalıplarıyla şiirler yazmayı denemişlerdir. Hatta yeri gediğinde divan şiirinin mazmunlarını da kullanmışlardır. Bu halin ortaya çıkmasında halk şairlerinin, aydınlar ve divan şairlerince hakir görülmelerinin, onların gücünden faydalanma değersiz ve güçsüz sayılmalarının etkisi de vardır.
Halk şiirinde “mâni” ve “koşma” olmak üzere iki ana biçim vardır. Bu iki ana biçim dışındaki diğer biçimlerde (güzelleme, destan,türkü) bu iki ana biçimden çıkmıştır.
Şiirler biçim ve tür adları ile sınıflandırılmış Yani koşma her farklı şiir için ortak ad olmuş.
0 Comments:
Yorum Gönder
Deneme