Parnasizm (Şiirde Gerçekçilik)

 Özellikleri

• Parnasizm akımı 19. yy’da ortaya çıkmıştır.


• Realist akımın şiirdeki  tezahürüdür; diğer bir ifadeyle duygu­sal, içe dönük olan romantik şiire bir  tepki olarak doğmuş, realist çizgide  şiir akımıdır.


• Parnasizm sadece şiirde görülen bir akımdır.


• Şair, şiirde kişiliğini gizlemiştir.


•  Şair gözlemlerini olduğu gibi  nesnel bir şekilde okuyucuya yansıtmıştır.


• Şiirlerde konu olarak  felsefi düşünceler ve  bilimsel görüşler işlenmiştir.


• Parnasizmde  de “Sanat sanat içindir” felsefesiyle yazılan şiirlerde, “kuyum­cu titizliği” (kılı kırk yararcasına) görülür; natüralist şairler  sözcük seçimine, ölçü, kafiye ve redif gibi şiirin şekilsel unsurlarına büyük çok verilmiştir.


• Parnasizmde biçim olarak En çok “sone”  kullanılmıştır.


• Klasizmde olduğu gibi Eski Yunan ve Latin kültüründen tarihi’ olaylardan ve efsanelerden etkilenilmiştir.


• Dil süsten mecazdan uzak , açık ve yalındır.


• Şiirdeki betimlemelerle adeta resim çizilmiştir.


• Sanat için sanat felsefesinden yola çıkıldığından şiirin güzelliği, topluma yararlılığına tercih edilmiştir.


• Türk edebiyatında Servet-i Fünun şairleri parnasizmden  et­kilenmişlerdir.

Temsilcileri

Theophile, Gautier, Jose Maria de Heredia, Thedore, Banville, François, Coppe, Leconte de Lisle

Türk edebiyatında: Cenap Şahabettin (ilk temsilci), Tev­fik Fikret (en önemli temsilci), Yahya Kemal (kısmen)

Klasizm Akımı

Realizm Akımı

Romantizm Akımı

Hümanizm Akımı

Naturalizm Akımı

Parnasizm Akımı

Sembolizm Akımı

Empresyonizm Akımı

Egzistasyanizm Akımı

Sezgicilik