yolculuk konulu deneme etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
yolculuk konulu deneme etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

Yolun Anlattığı

Diyorum ki güzel bir yere gittim, güzel bir insan tanıdım.


Düşünmeden edemedim! Güzellik ne demek? Algımızın bize dokunan etkiyi, hissettirdiği duyguyu anlamlı bulmasıdır kanımca. Ben bir yer gördüğümde ya da birini tanıdığımda onun bana hissettirdiği şeye odaklanırım, o hisse güvenirim. Onun elektriğinin gelip size çarpmasıdır bu. O yüzden de bir yeri ya da birini seversiniz ya da sevemezsiniz. Kendiliğinden olur bu; nedensiz..


Ve yolculuklarda insanları veya yerleri çok fazla tanıyacak kadar duramazsınız bir yerlerde ve bu nedenle yolculuklar bu sezgiyi geliştiren çok önemli bir fırsattır.
Yol bana bunları düşündürür işte, bir yerler görmek, yeni insanlarla tanışmak güzeldir güzel olmasına da kendi ikilemlerimi aşmak, kendi gerçeğimi yaşamak ve şartlanmalarımı yumuşatmak ve nihayet yoketmek çabası içinde buluveririm kendimi. Benim yollara çıkmam aslen bu nedenledir. Kendimi bazen ürkek yakalarım, bazen derin bir hüznün içine girerim, bazen de keyfime diyecek yoktur. Tüm bunlar benim. Ve biliyorum ki ben yeri geldiğinde kendimin herşeyi olabilmeliyim. En büyük çabam, verdiğim savaş hiç kimseye hiçbir anlamda dayanmaksızın, ihtiyaç hissetmeksizin yaşayabilmektir. Kendiliğinden olan herşeyin içine girerim; bu çok farklı bir yaşam tarzı bile olsa..


Ve kendiliğinden heyecanlanır insan işte o zaman. İşte tam da bu yüzden şeylerin bize çarpan etkisini onayladığı, varlığınızın bu etkiyi severek kabul ettiği andır heyecan. Heyecansız hiçbir şey gerçek değildir. Heyecanlanmadığım zaman bilirim ki zihnim bana oyun oynar. Heyecanlandığımda bir gerçek tarafımdan farkedilmeyi bekler.
Yaşamakla ölü gibi yaşamak arasındaki farktır bu. İkisi arasında derin bir uçurum var. İhtiyaç duyarak başlayan şeyler kendiliğinden olanlar değildir ve aslında onlar bizim yarattığımız karmik durumlardır. Kendi kendimizi kandırdığımız, oynadığımız ve en kötüsü de oynadığımızı bildiğimiz.


Derler ki " çoğu insan yemek, içmek, yalnız kalmamak adına çoğalmak güdüsüyle hareket ederek yaşar ve aslında varlığının derinliklerinde çok derin bir uykudadır."
Dalgınlığımız bunu farketmemizden ama anlamlandıramamamızdan kaynaklanır.Değişir birşeyler böyle değişir. Yasamımız da bunu kendi kendimize göstereceğimiz çok büyük bir sahnedir. Kanımca dünyada olma nedenimiz bu.


Her birimizin yasadığı çetin bir savaş bu; kendin olma sanatı..Ve bu sanat tam da yaşam denen şeydir...