İnsanın
Hayatı Boyunca Kaybetmemesi Gereken Duygular Nelerdir?
Hayatımız boyunca kaybetmememiz
gereken duygular vardır. Bu duygular şunlardır:
1) Sevgi Duygusu: İnsan kendisine Yüce Allah tarafından verilmiş akıl
ve irade sayesinde sevgiyi daha iyi öğrenir ve sevgiyi, ait olmayı, kendini sevgi sayesinde güvende
hissetmeyi öğrenir ve hayatı boyunca bunlara sımsıkı sarılır. Çünkü sevgisi
duygusu en özel duygulardan
biridir. İnsanı yaşamda güçlü tutan duygu sevgidir.
2) Merhamet Duygusu:
Acı çekebiliyorsan canlısın, başkasının acısını hissedebiliyorsan insansın diye
bir söz vardır. Başkasının acılarını hissedersen insansın, yani merhametlisin,
zalim değilsin. İşte merhamet duygusu, şefkat duygusu da insanın kaybetmemesi gereken muhteşem duygulardan
biridir.
3) Umut Duygusu: Umuda kelepçe vurulmaz, umutsuz insan olmaz diye sözler vardır. Çünkü başımıza gelen olumsuz olayların üstesinden umudumuzu kaybetmeyerek ve yaşama yeniden bağlanarak gelebiliriz. Çünkü umut hepimiz için vazgeçilemez duygulardan biridir.
4) Empati Kurma Becerisi:
Karşımızdakinin yerine kendimizi koyabilmek, sağlıklı ilişkilerin temelidir. Empati
duygusuna sahip olmak bizi bencillikten kurtarır ve daha iyi insan olma yolunda
ilerletir ve bu duygu da asla kaybedilmemesi gereken bir duygudur.
5) Vicdan
Doğruyla yanlışı ayırt etmeyi sağlayan iç ses, insanın ahlaki pusulasıdır. En
rahat yastık insanın vicdanıdır çünkü. Vicdanınız rahatsa hayat daha anlamlı
olur ve daha mutlu olursunuz.
6) Şükür (Minnettarlık)
Sahip olduklarının farkında olmak, mutluluğu çoğaltır ve huzur verir.
7) Saygı
Hem kendine hem de başkalarına duyulan saygı, toplumsal uyumun anahtarıdır.
8) Dürüstlük
Kendine ve başkalarına karşı açık ve doğru olmak, güvenin temelidir.
9) Sabır
Hayatın zorlukları karşısında sakin kalabilmek ve sürece güvenmek gerekir. Sebat
etmek gerekir. Çünkü sabırla başarı
gelir adım adım.
10) ) Merak ve Öğrenme İsteği
İnsanı geliştiren, canlı ve üretken tutan duygudur. Merak duygusu henüz
bebekken başlar ve hayat boyu devam eder. Merak olmasa hayatın tadı ve heyecanı
olmazdı. Kişi hantal ve uyuşuk olurdu ve hiçbir gelişme de yaşanmazdı.