Kelebek Adlı Şiiri Hikaye Ya Da Fabl Türünde Kendi Duygu ve Düşüncelerinizi De Katarak Yeniden Yazınız.

  

Kelebek Adlı Şiiri Hikaye Ya Da Fabl Türünde Kendi Duygu ve Düşüncelerinizi De Katarak Yeniden Yazınız.

Kelebek adlı şiir şu şekildedir:

KELEBEK

Yel estikçe uçuşan
Yapraklara benziyor.
Durmadan, yorulmadan
Daldan dala geziyor.

Kanatları ipektir,
Bozulur dokununca.
Sanki canlı çiçektir
Açar bahar olunca.

Üstündeki renkleri
Seyretmeğe doyamam.
Yapamaz böylesini
Benim diyen her ressam.

Ben onu çok severim,
Koşup tutmak isterim.
Fakat kaçar yaramaz,
Uçmadan yaşayamaz. (Hasan Ali Yücel.)

Kelebek şiiri ile ilgili yazdığım hikaye şu şekildedir:

Kelebeğin Bir Günü

Sabah erkenden kozasından çıkmış olan şirin  kelebek dışarıdaki yelin etkisi ile uçmaya başladı. Minik kelebek rengarenkti. Yapraklara benziyor, hiç yorulmadan, bıkıp usanmadan geziyor, daldan dala konuyordu. Kanatları ipek kadar yumuşacıktı. Sanki o kanatlara dokunduğunuz zaman hemen bozulacak gibi bir hisse kapılırdınız. Canlı çiçek gibi bahar mevsiminde oradan oraya uçar, gezer, dolaşır ve yorgun düşerdi en sonunda minik kelebek. Üstündeki renkler insanı mutlu ederdi. 

O renkler bir başka coşku uyandırırdı bende. O rengi kimse yapamazdı. Çünkü onu en güzel şekilde Allah yaratmıştı ve Allah’ın yarattığı bu muhteşem rengi de kimse değiştirmezdi. Daldan dala konmaya devam eden, bir türlü yakalanamayan kelebek akşam olunca sığınırdı küçük yuvasına ve giderdi annesinin yanında. Sessizce geçer bir köşeye beklerdi sabah olmasını. Uyanıyım da tekrar konuyum dallara, oradan oraya uçmaya devam edeyim. 

Çocuklar peşimden koşsun, beni yakalamaya çalışsın, mutlu olsun,  ben de onlarla oynarım ve yine akşam olur, yine yatağıma gidip uyurum derdi Minik Kelebek. Öyle yapardı akşama kadar yorulur, gezer ve en sonunda anneciğinin kucağında uykuya dalardı. Anne kelebek ve baba kelebek ise o uyuduktan sonra bir çay demler, çayları içip kitap okumaya başlardı. Anne Kelebek Minik Kelebeğin üstünü açıldıysa örter ve daha sonra onlarda yatıp uyurdu.