Aşırı Fedakâr Olan Kimseler Daha Mı Çok Sevilir?

 Aşırı Fedakâr Olan Kimseler Daha Mı Çok Sevilir?

Fedakâr olmak, iyi insan olmak, insanlar için iyi bir şeyler yapmak güzel bir özelliktir ama her şeyin de bir ölçüsü olmalıdır. Kişinin daha çok fedakarlık yapması onun daha çok sevileceği anlamına gelmez, onun daha çok işe yarayacağı anlamına gelir. Daha çok işe yaradığımızda insanlar bizi daha çok sevmeyecektir sadece kendi çıkarları halledilmiş olacaktır.  Çünkü biz ona hizmet etmişizdir ve onlar da aslında bizi değil bizim ona sunduğumuz olanakları sevmektedir. İnsan kendisini sevdirmek istiyorsa bunun yolu kendini sevilmeye bırakmaktır. Bu da birilerine sürekli bir şey vererek olmuyor. 

Elbette iyi insan olmak önemlidir. Yardımsever olmak, iyi niyetli olmak, merhametli olmak önemlidir ama bunu her zaman aynı kişiye sürekli yapmamak gerekir. Çünkü yaptığın iyilikler bir zaman sonra görevin haline gelmeye başlar ve iyilik ettiğin kişi de seni artık önemsememeye başlar. 

Bizi olduğumuz gibi sevecek olanlar bizi her halimizle  sevmeye devam edecektir zaten. Yani illa birileri için aşırı özverili olmaya gerek yoktur. Sürekli fedakarlık yapmak bir zaman sonra görev haline dönüşür ve bu da sizi bir süre sonra sıkmaya başlar. Çünkü kendinize değer vermemeye başlarsınız. Birilerine sürekli fedakarlık yaparak o kişiyi alıştırmamak gerekir. Çünkü bir kere fedakarlık yapmadığımız zaman kötü birine dönüşürüz ve sevilmeyen biri oluruz. Yani o kişi ya da kişiler bizim iyi niyetimizi kullanan bizi olduğu gibi sevmeyen insanlardır. Maddi durumumuz çok iyi olsa bile sürekli fedakarlık yapmak akıllıca değildir. İnsanlara iyiliği bize bağımlı olmayacak şekilde yapmalıyız. Önce sürekli verip sonra vermeyince bize düşman olan kişilerin bize düşman olmasının sebebi bizim onu aynı iyiliğe sürekli alıştırmamızdır.

 Yani kendi elimizle kendimize zarar veriyoruz aslında. İnsan sevilmek istiyorsa önce kendini sevmeli, kendine saygı duymalı ve kendine değer vermelidir. İnsan kendini sevdiği zaman kendini daha iyi ve daha güçlü hisseder. Sen kendini sevdiğin zaman insanlar da seni sevmeye başlar. Çünkü insanlar sürekli öfke halinde olan, kendini sevmeyen insanı sevmezler. İnsan kendini sürekli başkalarına kanıtlamaktan vazgeçmelidir. 

İçimizdeki duygusal yoksunluk şemasını başkaları ile gidermek için ya da yalnızlık algımızı  aşırı fedakarlık yaptığımız kişilerle gidermeye çalışıyoruz ve onun için de sürekli birilerine bir şey verme derdinde oluyoruz. Onlar bizim iyiliğimize aynı şekilde bizi severek, bize iyilik ederek karşılık vermediği zaman bu defa da onları nankörlükle suçluyoruz. Oysa asıl suçlu olan kişinin kendisidir. Sürekli fedakarlık diye bir şey olmamalıdır. İnsan önce kendini sevmeli, kendi iç dünyasını keşfederek kendine değer vermelidir.