Özet : "Sevinçler paylaştıkça çoğalır ,
üzüntüler paylaştıkça azalır" sözü ile ilgili deneme örneği .
Sevinç ve
üzüntü duyguları insanın yaşadığı ilginç duygulardır ve tüm duygusal
anlarımızda olduğu gibi sevinç ve üzüntülerimizde de yanımızda dostlarımızı
ararız .
Başarılı
olmak ya da çok istediğimiz bir şeye kavuşmak kalbimizde kıpırtıların başlamasını
sağlar . Mutlu oluruz , içimiz içimize sığmaz . Böyle zamanlarda yaşadığımız bu
mutluluğa ortak olacak dostlar ararız . Çünkü kalbimiz pır pır atarken yerinden
çıkacak gibi olurken içimize sığmayan adeta taşan bu mutluluğa birilerinin
ortak olması gerekir . Bizimle sevinen, başarılarımızı taktir eden insanların
çevremizde olmasını her zaman isteriz . Paylaşacak arkadaşlar olmadıktan sonra
başarmanın ne anlamı vardır ki ?
Mutluluk
gibi üzünt ü de biz insanlar içindir . Zaman zaman hayatta acıklı anlarla da
karşılaşırız . Kimi zaman çok sevdiğimiz bir yakınımızı kaybetmek ya da bizim için değerli bir insanla
yollarımızı ayırmak gibi üzüntü verici olaylar başımıza gelebilir . Böyle
anlarda düşünmekten , üzüntümüzü içimize atmaktan adeta ruhumuzun sıkıştığını
hissederiz . İşte böyle anlarda da dostlarımız yanımızda olursa onlara
anlattıkça üzerimizdeki yükün hafifletiğini , ruhumuzdaki bunalımın azaldığını
hissederiz . Dertler belki azalmaz ama anlattıkça içimizdeki yük azalır .
İnsan
sevinçlerini paylaşacak insanlar aradığı gibi üzüntülerinde de kendini teselli
edecek dostlara muhtaçtır . Bu yüzden dostlarımızın hem mutlu hem de kederli
anlarında yanlarında olmamız gerekir .
