Kibir İnsanı
Neden Yalnızlaştırır?
Kibirli insanlar kendilerini diğer insanlardan üstün gören, başkalarına küçümseyici davranan ve mütevazilikten uzak olan kimselerdir. Kibirli insanlarda saygı, anlayışı ve tevazu bulunmaz. Bu değerlere sahip olmadıkları için sağlıklı ilişkiler kuramazlar. Böyle kimseler eleştiriye kapalı kimselerdir. Bunun için insanlar kendilerine tepeden bakan, ne oldum delisi olan kibirli kimselerin yanında vakit geçirmek istemezler ve kibirli insanları yalnızlığa terk ederler. Kibirli insanlar; kimseyle samimiyet kurmazlar, yapaydırlar, sürekli başkalarını eleştirirler ve kendilerini hiç eleştirmezler. Empati kurmaktan yoksun olan kibirliler bir başlarına kaldıkları zaman hayatın ne kadar çekilmez hale geldiğini görürler. Çünkü hayat insanlarla iç içe olunca, paylaşınca daha anlamlı hale gelir.
Kibir; insanı geçici bir üstünlük kurma hissi verse de sonuçta insanın yalnız kalmasına neden olur, kalıcı arkadaşlıklar ve dostluklardan mahrum kalınır. Bunların olmaması için kimseye tepeden bakmamalıyız. Ne kendimizi başkasından üstün görmeliyiz ne de başkasını kendimizden üstün görmeliyiz. Her insanı aynı görmeliyiz. Çünkü Yüce Allah'ın yarattığı her insan değerlidir. Kibirli insanlardan olmamak için bencil olmamak gerekir, empati kurmak gerekir. Birlik, beraberlik ve dayanışma içinde hareket etmek gerekir. Bu şekilde olursak çevremiz olur, sevdiklerimiz olur, kendimizi daha güvende hissederiz ve daha sosyal bir kimse oluruz.
“Bile
deme, bileden inciri karınca.” diye hatırladığım çok güzel bir söz vardır. Bu
sözde kimseyi küçümsememek gerektiği vurgulanır. Kibir ile ilgili Mevlana'nın da
çok güzel bir sözü vardır: “ Bir kimsede kibir varsa, söz söylediği zaman soğan
gibi kokar.” Yani kibirli insanları soğan kokusuna benzer, çürümüş gibi
kokarlar.