Deprem İle İlgili Hikaye

 Deprem İle İlgili Hikaye

Konya'da doğmuştum , Konya'da 3 yıl kalmış fakat daha sonra babamın işi dolayısı ile   Adapazarı'na taşınmıştık . Babam özel bir şirkette , müdür olarak çalışıyordu . Adapazarı güzel bir yerdi . Hayatımızı burada geçirmeye başlamıştık . Bir gün okuldan eve gelmiştim . Annem temizlik yapıyor, babam ise hala işten gelmemişti . Daha sonra annem ev işini bitirdi ve yemekleri hazırladı. Yemekler mis gibi kokuyordu. Biraz sonra zil çaldı ve eve babam geldi . Babamın da gelmesi ile yemeğe oturmuştuk .

Yarın pazardı hepimiz de bir güzel uykumuzu alıp dinlenecektik . Yemeği yedik,  çayı içtik ve biraz sonra herkes yatmaya gitmişti. Ben de odama gidip biraz kitap okuduktan sonra uykuya dalmıştım.   Gece saat biri beş geçe evimizin ortasından koca bir aslan geçiyor gibi büyük bir gürültü ile uyandım. Uyanır uyanmaz hemen odamdan çıkacaktım , çıkmaya fırsat kalmadan şiddetli deprem olduğunu anladım ve ağlamaya ve bağırmaya başladım . Babam ve annem de kalkmış ve bağırışlar çoğalmıştı . Biraz sonra bir büyük gürültü daha duyuldu ve ondan sonrasını hatırlamıyorum .  Daha sonra uyandığımda daracık bir enkazın içinde   buldum kendimi .  Bağırmaya başladım ve fakat alan o kadar dardı ki kimse beni duymuyordu . Annem ve babamı merak ediyordum ve benim durumum iyiydi fakat galiba bacağımızın üzerine düşen eşyalar yüzünden yerimden kalkamıyordum ve vücudumda kırıklar oluşmuştu . Daha sonra tekrar bağırdım ve bu defa dışarıdakiler sesimi duymuş ve beni kurtarmak için çalışmaya başlamışlardı . Anne ve babamın hayatını kaybetmemesi için Allah'a dua ediyordum .  Beni kurtaran abilere anne ve babamı sordum hemen .  Onlar ise bana cevap vermiyor susuyorlardı. Daha kurtarılmayı bekleyen birçok kişi vardı . Binalar yıkılmış , direkler yıkılmış , dışarısı adeta cehennem yeri gibiydi . İnsanlar sokağa dökülmüş , bağrışmalar ağlamalar yükseliyordu . Biraz sonra enkazdan iki cansız insan çıkmıştı . Onlar kim diye sorduğumda çocuk olduğum için kimse bana bir şey demiyordu fakat içim bir tuhaf olmuş, sanki ciğerim yanmıştı .

Sürekli ailem gelecek umudu içindeydim fakat en sonunda anne ve babamın bu depremde hayatını kaybettiğini öğrendiğimde bağırarak kendimden geçtim. Sürekli ağlıyordum  ve üzüntüden orada bayılmışım . Gözlerimi hastanede açtım , hala iyi değildim . Konya'dan akrabalarım geldi ve ben artık amcamın yanında büyüyecektim . Ailem artık yoktu ve ben büyük bir üzüntü yaşamıştım . Annemi ve babamı asla unutmadım , onları çok seviyorum . Biliyorum ki onlara bir gün kavuşacağım . Allahım onları cennetine koymuştur inşallah .