Şimdi bir dur ve düşün. Sadece düşün. Hayattan neler istiyorsun? Neler yapabilirsin? Senin için en önemli olan şey ne? En önemlisi de senin yaşama amacın ne?
Her insanın yaşamak için sebebi vardır. Tıpkı ölmek için sebebi olduğu gibi. Ölümün sebebini çok kolay anlatabiliriz. En kötü ihtimalle “ecel” der, suçu Azrail’in üzerine atarız. Peki, sizin yaşama sebebiniz ne? Gerçekten yaşıyor musunuz?
Nefes alıp vermek değildi yaşamak. Yaşıtlarıma göre erken anladım bunu. Sevmekti… Sevilmekti. Ait olup sahip olmaktı aynı zamanda…
Kime aittim ben? Kime sahiptim? Kendime bile ait olmadığımı anladım bir zaman sonra. Ben kendimi bile tanımıyordum henüz. Sorsalar bana “Sen kimsin?” diye, kısaca adımı söyler geçerdim. Ne bir sıfatım vardı ne de yüklemim... Eksiltili cümleler içinde yüklemini arayan zavallı bir özneydim.
Hayatımın sınırlarını ne zaman çizmeye başlayacağım? Kimim, neyim, hangi rolde hangi zamandayım? Şimdiki zamanı bulamıyorum. Geçmiş zaman sandalı çoktan demir aldı. Gelecek zamana ise geç kaldım. Geniş zaman derseniz… İnanın ona bile sığmam.
Ecem Çevikdil