Konuşmayı yapana konuşmacı, muhataba dinleyici, konuşmanın yapıldığı yere mekân, konuşmanın yapılış sebebine amaç, verilmek istenen mesaja ana fikir ve anlatılana konu adı verilir.
Konuşmacı: Konuşmacı, samimî, itibar edilen, doğru söylediğine inanılan; söylediklerini el, kol ve yüz hareketleriyle destekleyen ve yapmacık hareketlerden kaçınan; konuştuğu dilin özelliklerini bilerek kullanan; ses tonunu iyi ayarlayan ve vurguları yerinde yapan, sesinin net ve anlaşılır olmasına dikkat eden; neyi, niçin anlatmak istediğini bilen; konuşmanın yapılacağı ortamı iyi seçen; dinleyicinin dikkatini yoğunlaştırmak için ilginç konu bulan, vermek istediklerini rahatlıkla ifade edebilen kişi olmaya gayret etmelidir.
Dinleyici: Konuşmayı oluşturan ikinci unsur dinleyicidir. Konuşmacının anlattıklarını anlamak, değerlendirmek, dinleme ve saygı kurallarına uyarak sorumluluk hissederek dinlemek, anlatılan konuyu önemsemek dinleyicinin görevidir.
İnsanlar tek başlarına yaşasalardı, dile gerek kalmayacaktı. Demek ki dil birden fazla insanın karşılıklı konuşmasıyla oluşuyor. Bu sebeple konuşma ile işitmeyi, dolayısıyla dinlemeyi birbirinden ayırmak pek mümkün değildir. İşitme ile konuşma arasında doğrudan bir ilişki vardır. Dinleme olmadan sağlıklı bir konuşma olmayacağı gibi, işitme kusurları olan insanların konuşmaları da pek mümkün olmamaktadır.
Yrd.Doç.Dr. Mehrali Calp