“Aç tavuk kendini buğday ambarında görür” atasözü fakir, durumu olmayan insanların kendilerini sürekli olmayı istedikleri yede hayal edeceği anlamına gelmektedir.
İnsanlar bir takım hayal ve beklentileri vardır. Her insan hayaller kurar ve zaman zaman da hayaller aleminde yaşar. Hayal kurmak bizlerin doğasında vardır. Elbette ki hayal kurarken de elimizde olanla ilgili değil ulaşamadıklarımızla ilgili hayallerimiz olur. Hiç kimse sahip olduğu bir şeyin hayalini kurmaz. Bu zaten hayal denilen duygunun mantığına aykırıdır.
Özlemini duyduğumuz, kavuşmayı arzuladığımız şeylerin hayalini kurarız. Kimisi hayallerinde sevdiği ile kavuşmuştur, kimisi olmak istediği ülkenin sokaklarında geziyordur, kimisi binlerce taraftarın önündedir, kimisi para içersinde yüzüyordur... Örnekleri istediğimiz kadar uzatabiliriz. Örnekler ne kadar uzarsa uzasın hepsinde ortak bir yön vardır ki o da hiçbirinin şu an elimizde olmamasıdır.
Hayaller isteklere göre şekillenir. Hepimizin hayallerini en çok istediğimiz şeyler süsler. Kavuştuğumuzda adeta bizi havalara uçuracak şeylerin hayalini kurarız. Mesela bu atasözünden hareket edecek olursak aç bir tavuğun havuç hayal etmesi düşünülemezdi galiba. Elbette kendini en çok mutlu edecek şeyin yani buğdayın hayalini kuracaktır.
Hayallerin sınırı yoktur. Hepimizin onlarca belki yüzlerce hayali vardır. Hayaller kurmak güzeldir ama gerçeklerden de kopmamak gerekir. Hayali bir dünya kurup bu dünya içerisinde yaşamak da son derece tehlikelidir. Kavuşmak istediklerimizin hayalini elbette kuralım ama kavuşmak için gerekli şartları oluşturmamız bunun için de çaba göstermemiz gerektiğini unutmayalım.