Yerinde ve etkili konuşmak önemli bir meziyettir. Konuşmasını bilen insanlar çevresine faydalı olurken tatlı dilleri ile etrafındaki insanlar tarafından her daim saygınlık görürler. Bu tür insanların sevilip sayılmasının sebebi sürekli konuşmaları değil yeri ve zamanı geldiğinde konuşmalarıdır.
“Söz gümüşse sükut altındır. “ atasözü konuşmanın çok değerli ve önemli bir özellik olduğunu ancak nerede susması ve dinlemesi gerektiğini bilmenin konuşmaktan daha değerli olduğunu ifade etmektedir. İnsan yeri geldiğinde susmayı bilmelidir. Mesela çok iyi bilmediği bir konuda ortaya çıkıp da konuşmaya çalışmak insana bir şey kazandırmaz. Aksine komik duruma bile düşmesine sebep olabilir. Böylesi zamanlarda konuşmak yerine konuşanları can kulağıyla dinleyip onlardan bir şeyler öğrenmeye gayret etmek bizim için çok daha faydalıdır.
İnsanlar bazen farklı duygular yaşayabilir. Bu duygulardan biri de öfkedir. İnsanlar öfkeli zamanlarda kırıcı olabilmektedirler. Böylesi zamanlarda öfkesine yenik düşen insan karşısındaki insana sonradan pişman olabileceği şeyler söyleyebilir. İşte sinirli anlarda da susmayı bilmek konuşmaktan çok daha önemlidir. Sinirliyken susmayı başarabilen insan sonradan pişmanlık duyabileceği sözler söylemekten de kurtulmuş olur.
İnsanın hayatında her zaman bir denge olmalıdır. Davranışlarında ve konuşmasında insan dengeyi sağlamalıdır. Sürekli konuşmak ya da sürekli susmak bu dengenin bozulması anlamına gelir. Bu yüzden zamanı geldiğinde konuşmalı zamanı geldiğinde ise susmayı bilmelidir. Atalarımızın da belirttiği gibi bazen susmayı bilmek konuşmaktan daha kıymetli olabilirler . Bildiğimiz bilmediğimiz her konuda fikir belirtmeye çalışmak son derece yanlıştır. Bildiklerimizi konuştuğumuz gibi bilmediklerimizi susarak öğrenmeye çalışırsak insanların gözündeki saygımız daha da artar.
“Söz gümüşse sükut altındır. “ atasözü konuşmanın çok değerli ve önemli bir özellik olduğunu ancak nerede susması ve dinlemesi gerektiğini bilmenin konuşmaktan daha değerli olduğunu ifade etmektedir. İnsan yeri geldiğinde susmayı bilmelidir. Mesela çok iyi bilmediği bir konuda ortaya çıkıp da konuşmaya çalışmak insana bir şey kazandırmaz. Aksine komik duruma bile düşmesine sebep olabilir. Böylesi zamanlarda konuşmak yerine konuşanları can kulağıyla dinleyip onlardan bir şeyler öğrenmeye gayret etmek bizim için çok daha faydalıdır.
İnsanlar bazen farklı duygular yaşayabilir. Bu duygulardan biri de öfkedir. İnsanlar öfkeli zamanlarda kırıcı olabilmektedirler. Böylesi zamanlarda öfkesine yenik düşen insan karşısındaki insana sonradan pişman olabileceği şeyler söyleyebilir. İşte sinirli anlarda da susmayı bilmek konuşmaktan çok daha önemlidir. Sinirliyken susmayı başarabilen insan sonradan pişmanlık duyabileceği sözler söylemekten de kurtulmuş olur.
İnsanın hayatında her zaman bir denge olmalıdır. Davranışlarında ve konuşmasında insan dengeyi sağlamalıdır. Sürekli konuşmak ya da sürekli susmak bu dengenin bozulması anlamına gelir. Bu yüzden zamanı geldiğinde konuşmalı zamanı geldiğinde ise susmayı bilmelidir. Atalarımızın da belirttiği gibi bazen susmayı bilmek konuşmaktan daha kıymetli olabilirler . Bildiğimiz bilmediğimiz her konuda fikir belirtmeye çalışmak son derece yanlıştır. Bildiklerimizi konuştuğumuz gibi bilmediklerimizi susarak öğrenmeye çalışırsak insanların gözündeki saygımız daha da artar.
Ben şahsen bu siteyi çok beğendim Esmanur Soyer
YanıtlaSil