Divan Edebiyatındaki Akımlar

Türkibasit

1. 15. ve 16. yy'da çıkmış bir akımdır.
2. Amacı; dilde Türkçe sözcüklere ağırlık vermek, biçimde ve özde yenileştirmektir.
3. Türkçe ile de aruz şiiri yazılacağını dile getirmişler.
4. Mahalli söylemlere, deyim ve atasözü gibi Türkçe terkiple kullanmaya özen göstermişler.
5. Bu akımın öncüleri; Aydınlı Visali, Edirneli Nazmi, Tatavalı Mehmet'tir.
6. Şekil olarak divan edebiyatı ve aruza bağlı kaldılar.
7. Başarılı olamamış bir akımdır. Büyük şairler ve devlet adamları ilgi göstermemişlerdir.
8. Gelenek ve görenekleri şiirle yansıtmışlardır.

Sebkihindi

1. Hint uslubu olarak bilinir.
2. Farsça ağırlıklı şiir yazan şairler tarafından geliştirildi.
3. 17. yy da etkili oldu.
4. Başlıca şairleri; 17 yy da Naili, Nefi, Neşati; 18. yy da ise Seyh Galib'dir.
5. Bu akımda sözden ziyade anlam önem kazanır.
6. Hayal oyunlarına karışık mazmunlara yer verilir.
7. Izdırap, hayali temalar ve kavramlar şiire girdi.
8. Tasavvuf ağırlıklıdr.
9. Mübalağa, tezat, irsal-i misal gibi edebi sanatlara sıkça başvuruldu.(Anlam yoğunluğu elde etmek için)

Mahallileşme(Yerlileşme)

1. 18. yy da ortaya çıkan bir akımdır.
2. En üretken olduğu dönem Nedim zamanıdır.
3. Akımın başlangıcını Baki oluşturmuştur.
4. Akımı ilerleten ise Nedim, Enderunlu Vasıf'tir.
5. Şiirde günlük hayat yansıtılmıştır.
6. Söyleyiş olarak yalın bir dil kullanılmıştır.
7. Şarkı türünün önemli eserleri verilmiştir.
8. Hece vezni ile şiir örnekleri verilmiştir.
9. İstanbul'un şaşalı hayatı, eğlence kültürü konuları arasındadır.

 Hikemi Tarzı

1. Hikmetli manasına gelen; düşünce, bilgi, öğretici yazılar yazılmıştır.
2. Didaktik bir anlatış vardır.
3. Nasihatler bulunur.
4. Yazılarda ayetler ve hadislere yer verilir.
5. Toplumsal aksaklıklara dikkat çekilmeye çalışılmıştır.
6. Bu tarzın sanatçıları; Nabi, Sabit,Yunus Emre, Bağdatlı Ruhi